ابراهیم حسن‌بیگی:
آثار کودکان را با وسواس بیشتری می‌نویسم
یک نویسنده گفت: شاید به لحاظ حجم تولید به نظر برسد که کار کردن در زمینۀ ادبیات کودک ساده‌تر از نوشتن یک رمان است؛ اما نگرانی و تعهدی که پشت این ساده نوشتن قرار دارد، نویسنده را گاهی اذیت می‌کند و من به شخصه تلاش کرده‌ام آثار کودکان را با وسواس بیشتری بنویسم.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی مجمع ناشران انقلاب اسلامی، منانشر، به نقل از خبرگزاری فارس، ابراهیم حسن‌بیگی داستان‌نویس و مدرس داستان‌نویسی در برنامۀ تلویزیونی «شابک» در خصوص اولین تجربۀ نویسندگی‌اش گفت: اولین داستانم را در سال 1358 بدون اینکه چیز زیادی از داستان‌نویسی بدانم، نوشتم که همان زمان در برخی از مجلات منتشر شد و اولین مجموعۀ داستانم در سال 1366 به انتشار رسید.
وی ادامه داد: اساس کار نوشتن مطالعه‌کردن است و پیشتر مطالعات بیشتری داشتم. در سال‌های پیش از انقلاب که دانش‌آموز بودم، علاقۀ بسیار زیادی به کتاب داشتم و برای اینکه فرصت بیشتری برای مطالعه داشته باشم، به مدرسۀ شبانه رفتم تا بتوانم زمان بیشتری کتاب بخوانم. داستان‌نویسی را که آغاز کردم، به‌صورت تخصصی‌تر به کتاب خواندن و مطالعه پرداختم.
این نویسنده در ارتباط با زندگی در مناطق جنگی عنوان کرد: در سال 64، به‌خاطر جنگ‌های داخلی که در منطقهۀ کردستان روی می‌داد و به دلیل علاقۀ زیاد من به نوشتن آن‌ها، به کردستان مهاجرت کردم و در زمان جنگ پنج سال در کردستان زندگی کردم و آثاری در این باره منتشر کردم.
حسن‌بیگی با اشاره به ادبیات کودک خاطرنشان کرد: شاید به لحاظ حجم تولید به نظر برسد که کار کردن در زمینۀ ادبیات کودک ساده‌تر از نوشتن یک رمان است؛ اما نگرانی و تعهدی که پشت این ساده نوشتن قرار دارد، نویسنده را گاهی اذیت می‌کند و من به شخصه تلاش کرده‌ام آثار کودکان را با وسواس بیشتری بنویسم.
گفتنی است معرفی و متن‌خوانی کتاب «سال‌های بنفش» نوشتۀ ابراهیم حسن‌بیگی بخش دیگری از برنامۀ شابک بود.