تشیع در ایران، قرن دوم و سوم هجری
«تشیع در ایران، قرن دوم و سوم هجری» به بازار کتاب آمد
کتاب «تشیع در ایران، قرن دوم و سوم هجری» از سوی مرکز پژوهشهای جوان پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی منتشر شد.
به گزارش پایگاه اطلاعرسانی مجمع ناشران انقلاب اسلامی، منانشر، به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، این نوشتار قصد دارد تا علل و عوامل مختلف گسترش تشیع در ایران و همچنین رهیافتهای این مهم را بازگو کند.
در فاصلۀ زمانی سال 132 تا 227 هجری قمری، تشیع در ایران تحت تأثیر جریانهای شیعی زیدی و امامی رشد پیدا کرد. ماجرای یحییبن زید و ورود امام رضا(ع) به خراسان، مهاجرت طیف وسیعی از سادات را به ایران در پی داشت.
در بسیاری از شهرهای ایران در این دوره، شاهد حضور شیعیان هستیم و در این مقطع، میتوانیم از قم، کاشان، آوه، طبرستان و شهرهای مختلف خراسان بهعنوان کانون اصلی شیعه نام ببریم.
تا پایان قرن نخست هجری، شیعیان بهندرت از مرزهای عراق خارج شدند و تعداد کمی از آنها در ایران حضور داشتند؛ اما با شروع سدۀ دوم بهویژه در سالهای 132 تا 227 بافت جمعیتی شیعه در منطقه تغییر کرد و مهاجرتهای زیادی از عراق به سایر کشورها، از جمله ایران انجام گرفت. برای درک بهتر و بیشتر مسائل امروز شیعیان لازم است تا زمینۀ تاریخی، اجتماعی و فرهنگی آنان بررسی شود.
کتاب «تشیّع در ایران» قرن دوم و سوم هجری اثر رضا صفری در گروه مطالعات فرهنگی و اجتماعی مرکز پژوهشهای جوان پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی سامان یافته و از چهار فصل به شرح زیر تشکیل شده است.
فصل اول: ورود تشیع به ایران، فصل دوم: بررسی اوضاع تشیع از آغاز تا سال 227 هجری قمری، فصل سوم: پراکندگی جغرافیایی شیعه در ایران، فصل چهارم: چرایی پراکندگی جغرافیایی شیعیان در مناطق مختلف است.
این نوشتار با قیمت 17000 تومان توسط انتشارات کانون اندیشه جوان، منتشر و در دسترس مخاطبان قرار گرفته است.