آیینه‌کاری سکوت
موسی عصمتی در یادداشتی به ویژگی‌های شعری نیلوفر بختیاری در «آیینه‌کاری سکوت» اشاره کرده است.
در یک نگاه گذرا به مجموعه شعر «آیینه‌کاری سکوت» (انتشارات شهرستان ادب) سروده نیلوفر بختیاری در می‌یابیم که این مجموعه ساختاری عمدتاً کلاسیک دارد.
33 غزل و 13 رباعی از مجموع 56 قطعۀ این مجموعه شعر مؤید این مدعاست. با این آمار در می‌یابیم شاعر از نظر قالب گرایشی ویژه به غزل دارد. غزل‌هایی با مضامین متفاوت از جمله اجتماعی، آیینی و عاشقانه و ... و ویژگی‌ای که متاسفانه در شعر برخی از شاعران جوان این روزها مغفول واقع شده است، همین تنوع موضوع و نگاه چند بعدی داشتن به شعر است. گاهی با شاعران جوانی مواجه می‌شویم که خود را صرفاً عاشقانه‌سرا معرفی می‌کنند یا تمام همت خود را صرف سرایش اشعار آیینی می‌کنند و از دیگر جوانب و موضوعات اجتماعی غافل می‌مانند.
خوشبختانه در «آیینه‌کاری سکوت» نگاه چند بُعدی و تنوع موضوعی را به خوبی می‌شود حس کرد. خصوصاً با این چینش هوشمندانۀ اشعار، مخاطب هیچ‌گاه در خوانش مجموعه دچار خستگی و ملالت نخواهد شد و دایرۀ مخاطبان شاعر گسترده‌تر خواهد شد.
دیگر آنکه استفاده از تعابیر عامیانه و ضرب‌المثل‌ها به شعر بختیاری صمیمیتی ویژه بخشیده است و تأثیرگذاری شعر او را بر مخاطب به نحو چشم‌گیری افزایش داده است:
-«از دهان افتاد چایم بس که روی شعله جوشید
زیر کتری را شتابان باز کم کردم نیامد»
(ص 15)
-«چشم بد دور است، می‌آید، به شوقش خانه‌ام را
باز با اسپند غرق دود و دم کردم نیامد»
(همان)
-«گفتی و از تلخی حرفت دلم کفری نشد
آنقدر گفتی که شک کردم خدا را بنده‌ای
بین ما دیگر فقط یک واژه صحبت می‌کند
در سکوت خود تو هم مانند من یک دنده‌ای»
(ص 34)
-«طلای پاک چه منت به خاک دنیا داشت
گذشت واقعه و نقره‌داغ برگشتیم»
(ص 68)
استفاده از تلمیحات نو و امروزی که نمونه‌های آن را فقط در آثار نویسنده‌های معاصر می‌توان یافت از دیگر شاخصه‌های مثبت این اشعار است:
-«جملۀ طوطی پس از او قلب مرجان را ربود
حیف دیگر عاشقی با نام داش آکل نبود»
(ص 36)
همچنین استفاده از قافیه و ردیف‌های نو که علاوه بر افزایش موسیقی کناری شعر باعث متمایز شدن بیشتر این غزل‌ها نسبت به شعر هم‌نسلان شاعر می‌شود:
-«فشار این همه دیوار را طاقت بیاور
نمور این اتاق تار را طاقت بیاور»
(ص 47)
-«در زندگی چیزی ندارم جز همین عکس
لبخند محوی در دل فوری‌ترین عکس»
(ص 49)
-«از فرط پیری درد مزمن دارد این خانه
شاید به قدر روح من سن دارد این خانه»
(ص 71)
-«از امتداد سایه‌ها می‌ترسم و حسی
انگار می‌گوید به من جن دارد این خانه»
(ص 72)
-«گوش کن با من هزار و یک شبم را گوش کن
وقت بی‌خوابی به لالاییم شب‌ها گوش کن»
(ص 53)
صداقت و صمیمیت مؤلفه دیگر اشعار «آیینه‌کاری سکوت» است که این مجموعه را برای مخاطب امروز پذیرفتنی می‌سازد. صداقت و صمیمیتی که در غزل‌ها، ترانه‌ها و رباعیات این مجموعه جاری است و نشانگر آن است که در واقع مضامین شعری او همان دغدغه‌هایی است که او را از درون بیتاب کرده و به آن‌ها عمیقاً ایمان دارد. دغدغه‌هایی که از سرچشمه عاطفه شاعر سرازیر می‌شود و در ادامه با بهره‌گیری متعادل و متناسب از آرایه‌های ادبی، غالباً شکلی مطلوب به خود می‌گیرد و باعث می‌شود که «آیینه‌کاری سکوت» در قیاس با اشعار هم‌نسلان شاعر, جایگاه ویژه‌تری برای خود دست و پا کند. سخن را خلاصه می‌کنم و برای خالق «آیینه‌کاری سکوت» شاعرانگی‌های ناب را آرزو می‌کنم.