رباعی‌گویی متعلق به انقلاب اسلامی است

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی مجمع ناشران انقلاب اسلامی، منانشر، نشست «دستاوردهای انقلاب اسلامی در حوزۀ شعر» با حضور محمدرضا سنگری، شاعر و نویسندۀ معاصر و حسین قرائی، نویسنده و شاعر انقلابی در غرفۀ مجمع ناشران انقلاب اسلامی واقع در نمایشگاه کتاب تهران برگزار شد.
سنگری، شاعر و نویسنده معاصر گفت: «تاریخ ادبیات انقلاب اسلامی ایران از حرکت عظیم امام خمینی(ره) در سال 42 شروع شد و در سال‌های بعدی نیز گسترش یافت.»
سنگری از نظر زمانی شعر انقلاب اسلامی را به چهار دوره تقسیم کرد و گفت: «اولین دوره از سال 42 تا 57 و پیروزی انقلاب اسلامی است. دومین دوره از سال 57 تا 59 و آغاز جنگ است. سومین دوره از سال 59 تا 67 در دورۀ دفاع مقدس و آخرین دوره بعد از پایان دفاع مقدس تاکنون است.»
این نویسنده دربارۀ موقعیت شاعران در قبل و بعد انقلاب اسلامی افزود: «با پیروزی انقلاب اسلامی، بخشی از شاعران بلافاصله از فضای انقلابی فاصله گرفتند و برخی شاعران بعد از مدتی کوتاه از این فضا دور شدند. اما عده‌ای دیگر کسانی بودند که پیوسته همراه انقلاب بوده‌اند و هستند. دستۀ آخر شاعرانی هستند که قبل از پیروزی انقلاب اسلامی نیز اندیشه‌های دینی و اسلامی داشتند و نسل جدیدی از شاعران در این برهۀ زمانی شکفتند.»
وی دربارۀ تفاوت‌های شعر قبل و بعد از انقلاب اسلامی گفت: «شعر دورۀ قبل انقلاب، از یاس و ناامیدی سرشار بود. مثل شعرهای شاملو و نادرپور. اما در دورۀ جدید، امیدواری و آرمان‌گرایی در آثاری مانند «آسمان سبز»، «سروده سپیده» و «کوچۀ آفتاب» دیده می‌شود و دلیل این قضیه، ورود تفکر امام خمینی(ره) در بین مردم بود که باعث فعال شدن و حرکت رو به جلوی کشور شد.»
سنگری ادامه داد: «تفاوت بعدی، باور به ظهور است. یعنی اینکه در چشم‌انداز شیعه در تفکر اسلامی، فردی خواهد آمد که به گفتۀ امام(ره) عدالت را گسترش می‌دهد، امنیت را ایجاد می‌کند و فراوانی به همراه دارد.»
این شاعر معاصر با بیان اینکه آخرین تفاوت شعر قبل و بعد از انقلاب اسلامی، تلفیق سنت و مدرنیته است، گفت: «نسل جدید همانند نسل پیشین، در تقابل با سنت‌های گذشته عمل نمی‌کند. به این صورت که در انقلاب مشروطه، در مقابل گذشته ایستادند و حتی سعدی را نیز تکذیب کردند؛ اما ما نسلی بودیم که به گذشتۀ خود وفادار ماندیم.»
وی در پاسخ به این سوال که انقلاب اسلامی در قالب های شعری چه تغییری ایجاد کرد، گفت: «قالب‌های مرده را زنده کرد، فضای فکری و ادبی تازه‌ای ایجاد کرد، دوازده فرم رباعی را به شانزده فرم رساند، تفکر و اندیشۀ عرفانی نو داشت، فضاسازی جدیدی ایجاد کرد و غزل را به صورت‌های جدید غزل نمایشی، غزل سینمایی و غزل‌نامه تقسیم کرد.»
در پایان نشست نیز سجاد شاکری، شاعر و عکاس جوان، قطعاتی از رباعی‌های خود را تقدیم حضار کرد.