به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی مجمع ناشران انقلاب اسلامی، منانشر، دومین نشست تخصصی مسئلۀ فلسطین و رژیم‌‎ صهیونیستی در حوزۀ هنری تهران با حضور تعدادی از نویسندگان و کارشناسان موضوع فلسطین برگزار شد.
محمدعلی گودینی، نویسنده، در ابتدا موضوع فلسطین را از منظر خود شرح داد و گفت: «من فکر می‌کنم در مورد مسئلۀ فلسطین با دو رویکرد عام و خاص مواجه هستیم. در مورد آن رویکرد که به صورت خاص می‌توان از مردم یاد کرد، آن‌ها تا تلویزیون را روشن می‌کنند، قطعاً یک یا دو خبر از فلسطین مخابره می‌شود که آن هم از کشته‌شدن آنها می‌گوید. در مورد غزه که دیگر حرفی برای گفتن ندارم، یعنی حجم خبری که از غره و کشته‌شدن مردم آنجا می‌شنویم به مراتب بیشتر است. اینکه مواجهه ما با این موضوع فقط در مورد کشتار فلسطینیان باشد تنها یک نتیجه دارد. شما در فضای مجازی می‌بینید که می‌گویند نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران. به نظر من این رویکرد نیاز به اصلاح دارد.»
نویسندۀ مجموعه داستان «سیلاب» با اشاره به تأثیر رسانه‌های صهیونیست بر خواص گفت: «اما در فضای خواص اتفاق خطرناک‌تری افتاده است. می‌بینید که خواص ما تحت تأثیر رسانه‌های صهیونیستی هستند. شما بهتر می‌دانید که وزرای سابق و تعدادی از نمایندگان مجلس ما که به کشورهای غربی پناهنده شده‌اند و این روزها بر علیه نظام جمهوری اسلامی صحبت می‌کنند، همه‌‌شان متأثر از رسانه‌های صهیونیستی هستند. بعضی به صورت مستقیم و علنی از این روایت‌ها صحبت می‌کنند و برخی با کنایه می‌گویند. متأسفانه چندی قبل از فرزند شهید بهشتی مطلبی منتشر شده بود که دقیقاً همۀ حرف‌های نادرست و مزخرفی را که ترامپ در مورد حضرت آقا گفته بود تکرار می‌کرد. اگر این حقیقت‌ها را کنار هم بگذاریم، می‌بینیم یک فاجعه در حال اتفاق است و ما نتوانستیم بر خواص تأثیر بگذاریم؛ ولی آنها توانستند هر کاری بکنند؛ به طوری که الان خواص ما که به نسل انقلابی‌مان متصل هستند، حرف‌های آنها را تکرار می‌کند.»
گودینی در ادامه با توجه به حضور نویسندگان در جلسه گفت: «اما مطلبی که به جلسه ما ربط دارد، حرف دیگری است. در ابتدا لازم است از سابقۀ خودم دربارۀ موضوع فلسطین بگویم. بیش از سی سال قبل من داستان کوتاهی با نام «چشم دیگر» نوشتم که در آن به موضوع فلسطین و اسراییل اشاره کرده‌ام. این داستان اول در یک روزنامه و بعدترها در یک مجموعه داستان منتشر شد، آن موقع تنها به خاطر دغدغۀ شخصی و علاقه خودم آن را نوشتم. این داستان را بعد از بازی فوتبالی که در تهران با حضور تیم اسرائیل برگزار شد [بیش از ۵۰ سال قبل و در بازی‌های آسیایی تهران] و شعارهایی که در مورد موشه‌دایان شنیده بودم نوشتم.»
نویسنده کتاب «آسمان پرستاره» در ادامه با اشاره به برخی سیاست‌های غلط ارگان‌ها و نهادهایی که بودجۀ نشر را در اختیار دارند گفت: «برخی مؤسسه‌ها از حوزۀ هنری گرفته تا کوچک‌ترها، بودجه‌های نشر را هدر می‌دهند. گاهی می‌بینید کتاب‌های نویسنده‌هایی که اصلاً متعهد نیستند و حتی با نظام و انقلاب زاویه دارند، منتشر می‌شود و حتی برای نویسندگان جوان کلاس‌های آموزشی دارند و از طرف دیگر متعهدها را کنار می‌زنند. نویسنده‌های متعهد را بی‌کار می‌گذارند و کارها را به دور و بری‌های خودشان می‌دهند.»
وی در ادامه گفت: «بارها شده است من کتابی را تمام کرده‌ام؛ ولی منتشر نشده است. در مورد موضوع فلسطین هم همین‌طور است. اگر مؤسسه یا شخصی بیاید و اعلام کند که می‌تواند آثار را منتشر کند، من به شخصه کسی هستم که حاضر در این حوزه وارد شوم.»
گفتنی است دومین نشست تخصصی مسئلۀ فلسطین و رژیم ‌‎صهیونیستی به میزبانی مجمع ناشران انقلاب اسلامی با حضور کارشناسان حوزۀ فلسطین و برخی از نویسندگان کشورمان در حوزۀ هنری تهران برگزار شد.